500
به چه مشغول کنم دیده دل را که مدام
دل تو را میطلبد، دیده تورا میجوید
______________________________
501
روح ِ برخاسته از من، ته این کوچه بایست
بیش از این دور شوی از بدنم میمیرم..
______________________________
502
هر گه که بسوزد جگرم دیده بگرید
وین گریه نه آبی است که آتش بنشاند
______________________________
503
پیوندِ جان جدا شدنی نیست ماهِمن
تن نیستی که جان دهم و وارهانمت
______________________________
504
گیرم که به دریا نرسیدی، چه غم ای رود!
خوش باش که یک چند در این راه دوییدی
______________________________
505
قسم بر جامه پاکی که از مهرت به تن دارم
که تا جان در بر دارم فراموشت نخواهم کرد
______________________________
506
گفتمش نقـاش را نقشـی بکش از زنــدگی
با قلــم نقش حبـابـی بر لب دریــا کشیـد
______________________________
507
خیال در همه عالم برفت و بازآمد
که از حضور تو خوشتر ندید جایی را
______________________________
508
کجا یابم دگر چون تو اگر گرد جهان گردم
______________________________
509
سلام بر او ،
روزی که زاده شد ،
روزی که از دنیا رفت ،
و روزی که زنده برانگیخته خواهد شد …
______________________________
510
یک جهان عشق نهان است اینجا
______________________________
511
روز محشر به خدا خواهم گفت
آنکه از من تو گرفتی همه ی جانم بود
______________________________
512
من تو را باز کجا خواهم یافت جز در اندیشه خویش
______________________________
513
ای پدر مردانه بودن را به ما آموختی
روشنی دادی به جمع ما ولی خود سوختی
______________________________
514
خداحافظ ای سایه سار همیشه
______________________________
515
قسم بر جامه پاکی که از مهرت به تن دارم
که تا جان در بر دارم فراموشت نخواهم کرد
______________________________
516
ز فراق هجر رویت غم سینه سوز دارم
(پدرم/مادرم) قسم به مهرت، نه شب، نه روز دارم
______________________________
یاد ایامی که ما هم روزگاری داشتیم
هم پدر بالای سر هم سایبانی داشتیم
______________________________
517
چرا رفتی چرا من بی قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم
______________________________
518
حرمت هستی ما ای پدر از نام تو بود
تو مپندار که رفتی و فراموش شدی
______________________________
519
گرچه از کنار ما رفتی، اما یادت همیشه با ما خواهد بود.
______________________________
520
آسمان گریست و زمین بیقرار شد، زیرا فرشتهای به بهشت بازگشت.
______________________________
521
ای کاش تقدیر، مهربانتر بود
______________________________
522
هرگز فراموش نخواهی شد
______________________________
523
بدرود ای عزیزترینم، که عشق تو جاودانه است
______________________________
522
در ازل پرتو حسنت زتجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد
______________________________
521
(شعر سنگ مزار حافظ)
بر سر تربت ما چون گذری همتی خواه
که زیارتگه رندان جهان خواهد بود
______________________________
522
مدفن عشق جهان است اینجا
یک جهان عشق نهان است اینجا
______________________________
523
همچون شما زنده ام، در بر شما ایستاده ام، دیدگان خود را ببندید وپیرامون را بنگرید مرا در برابر خویش خواهید دید
______________________________
شعر های بیشتر در حال اضافه شدن است
دیدگاهتان را بنویسید